Het was eerste saxofoonles op het conservatorium van Utrecht, en ik was behoorlijk nerveus.

De hoofdvakdocent was Toon Roos, een musicus die zijn sporen al ruimschoots had verdiend.Wat kon ik verwachten? Ik had mijn toonladders paraat, kende alle akkoorden uit mijn hoofd, had een liedje voorbereid, kom maar op met die jazz dacht ik, ik ben er klaar voor. ‘Eerst gaan we wat luisteren’, zei Toon. Hij zette Chet Baker Sings op, een prachtige plaat met standards, gezongen en gespeeld door de befaamde trompetist. Relaxte swingende westcoast jazz waaide door de lesruimte, op die regenachtige donderdagmiddag in september. Een jonge Chet Baker met een gevoelige stem, frisse nieuwe lijnen over bestaande akkoordenschema’s, het leek alsof hij ze zo uit zijn mouw schudde. We luisterden aandachtig naar Chet’s trompetlijnen en praatten daarna over verschillende jazzmuzikanten, cd’s die we grijs draaiden, en concerten die we bezocht hadden. De toon was gezet!

Een goed begin van een samenwerking van vijf lesjaren. Bedankt voor alle lessen en inspiratie Toon. In dit blog een opname van Chet Baker’s ‘But not for me’, van de cd Chet Baker Sings, enjoy!